Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

«Γετί», ο γιγαντοπίθηκος


Το παράξενο πλάσμα -μισό πιθηκοειδές, μισό άνθρωπος- περιφέρει κατά τα λεγόμενα τα τρομερά μυώδη μέλη του βάρους 500 κιλών και ένα ύψος πάνω από δύο μέτρα σε δυσπρόσιτες δασώδεις περιοχές ανάμεσα στον Βορρά των ΗΠΑ και τον Καναδά. Οι Ινδιάνοι έχουν δώσει στον μυστηριώδη επισκέπτη στη γλώσσα τους την ονομασία «sasquatch» («τριχωτός γίγαντας») και στις παραδόσεις τους υπάρχουν αρκετές ανατριχιαστικές ιστορίες....

Ωστόσο, γενικώς αποδεκτά στοιχεία για την ύπαρξή του δεν έχουν παρουσιαστεί ακόμη, ούτε κάποιο δείγμα του πιθανολογούμενου πρωτεύοντος είδους έχει πέσει ζωντανό ή νεκρό σε ανθρώπινα χέρια. Βεβαίως, κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί διάφοροι ερασιτέχνες και τυχοδιώκτες που ερευνούν... αποφασιστικά - και σ' αυτό ακριβώς το περιβάλλον αποφάσισε και ο Τζ. Μέλντραμ να διεξαγάγει την επιστημονική του έρευνα. Η μοναδική διαφορά του από τους υπόλοιπους φαιδρούς «συνοδοιπόρους» είναι πως ο έγκριτος ανθρωπολόγος έχει ειδικευτεί στη μελέτη των κινητικών μηχανισμών στα πρωτεύοντα και τους ανθρωποειδείς πιθήκους.Σε διαλέξειςου ομολογουμένως συγκεντρώνουν σεβαστό ακροατήριο - και επιστημονικά πονήματα, ο Μέλντραμ αναλύει τα μοναδικά στοιχεία που έχει εν αφθονία στη διάθεσή του, αποτυπώματα ποδιών, σε μέγεθος ποδιού που αναλογεί σε παπούτσι Νο 61, που έχει αφήσει πίσω του κάποιο γιγάντιο ον σε διάφορες λασπώδεις τοποθεσίες. Ο επιστήμονας είναι πεπεισμένος ότι δεν πρόκειται για στημένες πατημασιές, αφού η έκταση του πεδίου ανεύρεσής τους είναι τεράστια, όπως άλλωστε και το χρονικό διάστημα - αρκετές δεκαετίες.Ο επόμενος στόχος του Αμερικανού ειδικού είναι να παραμερίσει όλες τις αμφιβολίες, με τη βοήθεια ενός βιβλίου - αποστάγματος κοινών σημείων σε όλα τα ευρήματα. «Ορισμένα από τα ίχνη που έχω βρει, είναι πολύ καθαρά. Είναι αναγκαίες, εξαιρετικά καλές γνώσεις για τη δυναμική του ποδιού και την ελαστικότητα των δακτύλων του για να κατασκευαστούν πλαστά αποτυπώματα», διαβεβαιώνει. Ο ίδιος έχει και μία θεωρία, πώς το μοναχικό ον με την έντονη τριχοφυΐα κατόρθωσε να φτάσει στην άγρια φύση της αμερικανικής ηπείρου.Η πρώτη «επαφή»
Σύμφωνα με αυτήν, ο γιγαντοπίθηκος πέρασε πριν από 13.000-14.000 χρόνια από την Ασία πάνω από τη λωρίδα ξηράς που είχε σχηματιστεί την εποχή των παγετώνων επάνω από τον σημερινό Βερίγγειο Πορθμό -ακολουθώντας την ίδια πορεία με τους πρώτους ιθαγενείς της Αμερικής. Η πρώτη «επαφή» του Τζ. Μέλντραμ με τον γιγαντοπίθηκο έγινε το 1967 - όταν στους αμερικανικούς κινηματογράφους προβαλλόταν ερασιτεχνική ταινία, που για λίγα δευτερόλεπτα παρουσίαζε ένα μεγαλόσωμο, μαλλιαρό πλάσμα να τριγυρίζει σ' ένα δασικό μονοπάτι. Το φιλμάκι αυτό ο Αμερικανός ειδικός το θεωρεί μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο - «εάν αυτές οι απεικονίσεις είναι αυθεντικές, πρόκειται για την εντυπωσιακότερη φυσική ταινία όλων των εποχών».Ο βιολόγος εξέτασε το φωτογραφικό υλικό με όργανα μεγάλης ακρίβειας, το παρέδωσε στα χέρια εμπειρογνωμόνων, μάλιστα κάλεσε και τους καλύτερους ειδικούς ειδικών εφέ του ομίλου Ντίσνεϊ. Ολοι κατέληξαν ομόφωνα στο συμπέρασμα πως είναι αδύνατον για ένα μεταμφιεσμένο άτομο να κινείται κατ' αυτόν τον τρόπο που εμφανίζεται στην ταινία! Η ταινία γυρίστηκε από τον Ρόμπερτ Πάτερσον, που απεβίωσε το 1972 - και μέχρι την τελευταία στιγμή υποστήριζε την αυθεντικότητά της.Οσοι είναι εκ των προτέρων αρνητικώς προδιατεθειμένοι απέναντι στο θέμα, δεν εντυπωσιάζονται, ούτε πείθονται από τέτοιους ισχυρισμούς. Μάλιστα, ορισμένοι παρακολουθούν τις έρευνες του Τζ. Μέλντραμ με σκωπτική διάθεση - όπως την τελευταία αποστολή που ανακοινώθηκε με προορισμό τα δάση της απομακρυσμένης περιοχής του Καναδά γύρω από τη λίμνη Σνέλγκροβ. Μετά το πέρας της αποστολής κάποια μέλη της μίλησαν για παράξενα γεγονότα: για παράδειγμα, ήχους σαν «μουγκρητά» και κίνηση από πέτρες και βράχια γύρω από την καλύβα ψαράδων όπου είχαν καταλύσει. Ο Μέλντραμ έσπευσε να δηλώσει πως «οι σκεπτικιστές που δεν απομακρύνονται από τις πολυθρόνες τους δεν μπορούν να καταλάβουν τι ζήσαμε εκεί έξω».Παρά τη στάση του Αμερικανού επιστήμονα, ορισμένες διαπιστώσεις διανθίζουν την όλη ατμόσφαιρα έρευνας και μελετών γύρω από το «γετί» με μια φαιδρότητα που δεν ενισχύει τη σοβαρότητά της. Οπως η περίπτωση του Βρετανού επίσης βιολόγου και ειδικού στα πρωτεύοντα Ιαν Ρέντμοντ, που ανακάλυψε ένα θύσανο μαλλιού και βιάστηκε να δηλώσει την πεποίθησή του ότι το εύρημα προερχόταν από απόγονο του γιγαντοπίθηκου. Υστερα από μικροσκοπική εξέταση, ο Ρέντμοντ έκανε αναφορές σε ίχνη «κάποιου άγνωστου ανθρωποειδούς πιθήκου» - και η εξέταση DNA δεν άφησε αμφιβολίες. Το τριχωτό δεν ανήκε σε κάποιο μυστηριώδη γίγαντα, αλλά σε μια συνηθισμένη ορεσίβια κατσίκα. *


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/02/2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου