Βιώματα

Χαρές απροσδόκητες

Τους δρόμους της γνώσης μου ανοίξατε

μέσα στου πνεύματος τη φτώχεια

Σας ευγνωμονώ

Που με τα δαφνόφυλλα της νίκης με στεφανώσατε

σ’ όλα τα δύσκολα χρόνια.

Θα σας θυμάμαι

Όταν η υπεροχή μου προς την υπέρβαση θα καλπάζει

Τη φθορά παραμερίζοντας

και καταλύοντας του χρόνου το σκοτάδι...

Θα σας αναζητώ

Όταν της συνείδησης το φως θα με καταυγάζει

Ο κρυμμένος μου κόσμος για ν’ αποκαλυφθεί

στις μεγάλες στιγμές της καλοσύνης

Και της σοφίας τα μυστικά

η περηφάνια μου θ’ αγνοεί.

Με τις ανείπωτες λέξεις

που το ιερό σας νόημα μου υπαγορεύει

Τις ελπίδες προσφωνώ

Και με τα λευκά σας άμφια θα τις ντύνω.

Την ακλόνητη πίστη μου στη ζωή

για να δικαιολογώ

Και την ιδέα του θανάτου

για να συντρίβω.

Κάρολος Μεσσηνέζης