Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Ανεξήγητο


Προχωρούσες μες στο σκοτάδι
Δεν έβλεπες φως πουθενά
Οι ελπίδες σου αιμορραγούσαν
Οι σκέψεις σε ξεγελούσαν
Και νόμιζες πως η φωτεινή αλήθεια
ήταν ένα γκρίζο ψέμα
Πως μια άχρονη διάρκεια
Κατάντησε ο χρόνος
Και το ρυθμικό παλμό της ζωής
κατέλυσε
Ήσουν μια μαύρη φιγούρα...
Ανάμεσα στις νεκρές στιγμές
που τις κατακομμάτιασε ο ανήλεος πόνος
Ένα κρύο σώμα
Μια άδεια ψυχή
Με σβησμένη του πάθους σου τη φωτιά
Ώσπου μια λυπητερή φωνή
που θύμιζε του βιολιού το κλάμα
Άκουσες μέσα σου να λέει: «Πίστεψε
πως λύτρωση δεν υπάρχει καμιά»
Και μεμιάς ο έρημος νους σου
λυτρωμένος βρέθηκε στης έμπνευσης
τα ύψη να πετάει
Έξω απ' τα μεγάλα αδιέξοδά του
Τους ουράνιους νόμους παραβιάζοντας
μόνο σε μια λεπτομέρειά τους.











Κάρολος Μεσσηνέζης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου