ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ, ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΙΚΙΟΣ

Χτίσιμο σπιτιού (Πηγή: http://fthiotikos-tymfristos.blogspot.gr/ )

Α. Καταγωγή – Οικογενειακά στοιχεία

    Με λένε Μικιό Θανάση και είμαι 71 ετών. Ο πατέρας μου ήταν από τις Σαράντα Εκκλησίες της Ανατολικής Θράκης και η μητέρα μου από το χωριό Γέροντας της Μικράς Ασίας. Οι γονείς μου ήταν αγρότες. Είχα έναν αδερφό και τέσσερις αδερφές.

Το χωριό μου βρίσκεται στις πλαγιές ενός βουνού. Είναι μικρό και τα σπίτια του είναι φτωχικά. Δεν είχε πάρκο, ούτε και παιδική χαρά, είχε όμως πολλά δέντρα... 

Β. Σχολική ζωή

Πήγα στο Δημοτικό σχολείο, το οποίο και τελείωσα. Το σχολείο μου ήταν στο κέντρο του χωριού. Είχε μια μεγάλη αίθουσα και ένα μεγάλο προαύλιο με πολλά δέντρα. Ήταν κοντά στο σπίτι μου και πήγαινα με τα πόδια. Είχε 90 μαθητές απ’ τους οποίους οι μισοί πήγαιναν το πρωί και οι άλλοι μισοί το απόγευμα.

Γράφαμε σε τετράδια με στυλό και για κολατσιό παίρναμε από το σπίτι μια φέτα ψωμί με τυρί.

Αρκετά από τα παιδιά σταματούσαν το σχολείο και δούλευαν για να βοηθήσουν οικονομικά την οικογένειά τους κι ακόμα πιο λίγα συνέχισαν σπουδές μετά το Δημοτικό. Είναι αλήθεια ότι κάποια παιδιά πήγαιναν στο σχολείο σχεδόν ξυπόλυτα λόγω οικονομικών προβλημάτων.

Εγώ είχα στο σχολείο μια τσάντα φτιαγμένη από ύφασμα.

Γ. Παιχνίδια

Παίζαμε ποδόσφαιρο με μπάλες που τις φτιάχναμε από πανιά. Πετούσαμε και χαρταετό. Φτιάχναμε το σκελετό του με καλάμια και την ουρά του με εφημερίδες. Ποδήλατα δεν είχαμε τότε στο χωριό. Μερικές φορές κυνηγούσαμε πουλιά με ξόβεργες και με σφεντόνες.

Παγωτό για πρώτη φορά έφαγα όταν πήγα φαντάρος.

Δ. Άλλα ενδιαφέροντα

Εφημερίδες και περιοδικά δεν διαβάζαμε. Έφταναν στο χωριό μας με μια βδομάδα καθυστέρηση.

Καλαντούσαμε τα κάλαντα παρέες-παρέες και μας έδιναν φρούτα και ξηρούς καρπούς. Ασχολούμασταν και με τον αθλητισμό. Παραβγαίναμε στο τρέξιμο κάνοντας συναγωνισμό με τα διπλανά χωριά.

Ε. Κοινωνική – Πολιτιστική ζωή

Διασκεδάζαμε στα πανηγύρια. Πανηγύρια γίνονταν όταν γιόρταζαν οι εκκλησίες των χωριών. Οι  μεγάλοι κάθονταν στα καφενεία και στις ταβέρνες, ενώ τα παιδιά χάζευαν στους πάγκους. Τα τραγούδια που έπαιζαν ήταν παραδοσιακά και λαϊκά. Η ορχήστρα είχε βιολιά, κλαρίνο και λαούτο. Οι πανηγυριώτες χορεύανε μόνο ελληνικούς χορούς, παραδοσιακούς και λαϊκούς.

Μια φορά το μήνα ερχόταν κινηματογράφος που έπαιζε ελληνικές ταινίες.

Στ. Εμπειρίες από την καθημερινή ζωή - Συνθήκες ζωής

Οι γονείς μου κοιμόνταν στις 10:00 το βράδυ και ξυπνούσαν στις 6:00 το πρωί.

Διακοπές δεν πηγαίναμε, γιατί τότε δεν υπήρχε πολύς χρόνος ελεύθερος, βοηθούσαμε τους γονείς μας στα χωράφια και στα ζώα.

Στο σπίτι μας δεν είχε καθένας το δικό του δωμάτιο, κοιμόμασταν δυο μαζί στο ίδιο.

Οι γονείς μου, όταν δούλευαν στα χωράφια, έπαιρναν μαζί τους για κολατσιό λιγοστά τρόφιμα, ψωμί, ελιές, κρεμμύδι, καμιά τομάτα.

Τα φαγητά μας τότε τα διατηρούσαμε σε ένα τελάρο με σήτα που το κρεμούσαμε στο ταβάνι για να μην το φτάνουν οι γάτες. Δεν υπήρχαν ψυγεία εκείνη την εποχή.

Όταν θέλαμε να τηλεφωνήσουμε πηγαίναμε στο μπακάλη που είχε το μοναδικό τηλέφωνο του χωριού.

Γιατρός δεν υπήρχε στο χωριό μας. Υπήρχε όμως ένας αγροτικός στο διπλανό χωριό.

Ζ. Συνθήκες ζωής

Το σπίτι μας είχε ένα τζάκι και με αυτό ζεσταινόμασταν το χειμώνα. Για φωτισμό τα βράδια χρησιμοποιούσαμε λάμπες με πετρέλαιο, δεν υπήρχαν ηλεκτρικές λάμπες.

Είχαμε και μερικά ζώα, λίγες κατσίκες, αγελάδες και έναν γάιδαρο. Τα ζώα αυτά τα φροντίζαμε όλοι μας.

Το ψωμί μας το έφτιαχνε η μητέρα μου. Κάθε δυο μέρες ζύμωνε και το έψηνε στο φούρνο που είχαμε στην αυλή.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ «ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ» ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ/ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΤΟΥ 3^ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΛΑΜΙΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2010, ΣΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΕΡ. ΚΑΚΟΥΡΑ – ΚΩΝ. ΜΠΑΛΩΜΕΝΟΥ