Ψευδαισθήσεις

Έψαξα με το νου και την ψυχή
να βρω το εγώ μου
Περιπλανήθηκα
μες στον εαυτό μου
ανάμεσα στις ακοίμητες ιδέες
συναντώντας το φως, το σκοτάδι
τις νεκρές μου στιγμές
μέσα στο άλλο, κοιτώντας τον κόσμο
απ' το παράθυρο της ύπαρξης

Πήρα τους δρόμους

της λύπης, συναντώντας την ενοχή
το παράπονο, την απογοήτευση
της οργής, προσπερνώντας
την αδικία που με απειλεί
την ταπείνωση, την υποκρισία, το ψέμα
της αγωνίας, του φόβου, του εφιάλτη
του πανικού, της ταραχής

Και δεν το βρήκα πουθενά. Ώσπου ήρθε
η σειρά της ευτυχίας
Για να πιστέψω
Πως είμαι στο δρόμο το σωστό

Όμως άκουγα τη μιλιά του
που δεν την έφτιαχνε η φωνή μου
Ένιωθα την ανάσα του
που δεν έβγαινε απ' τα στήθια μου
Μύριζα το άρωμά του
που δεν μου θύμιζε τις ομορφιές
της ζωής μου

Κι όταν, εκεί, γνώρισα την απόλαυση
που ξεπερνούσε το είναι μου, δε νοιάζονταν
για την ανάγκη, σκίαζε το αύριο
το πρόσωπό της
και μου είπε: «Όλους τους δρόμους πήρες
και δε μπόρεσες να το βρεις, γιατί δεν ξέρεις
πού να το ζητήσεις»
Κατάλαβα πως ξεγελάστηκα
και ξεκίνησα πάλι απ' την αρχή.

Κάρολος Μεσσηνέζης