Φαντασίας φτερούγισμα

Ακούγοντας τη φωνή του ανέμου, τη συναυλία
της θάλασσας μέσα στην αστρική σιωπή
Μια νοσταλγία ένιωσα
για την αιώνια αρμονία που προδόθηκε
σε μια στιγμή του χρόνου
Κι όλος ο κόσμος εφήμερος να γίνεται

Και σκέφτηκα πως μπορεί οι αιώνες
που έρχονται...

Μια σιωπή να γνωρίσουν
μέσα σ' ένα παράξενο τίποτα

Όπου θα υπάρχει η ελπίδα
για τον ερχομό μιας άνοιξης
ο πόνος, το δάκρυ στη σκιά του κακού
το χθες, το τώρα, το αύριο
στις γειτονιές της ψυχής
ο θρήνος, η ενοχή
πάνω απ' την τέφρα των αιώνων
η ανθρωπιά, η ευγνωμοσύνη
στο πρόσωπο της καλοσύνης
το μεγάλο της ζωής μυστικό
Που κανείς δεν θα το μάθει
Η έμπνευση που στροβιλίζεται
πάνω απ' του πνεύματος τα όρη...

Κάρολος Μεσσηνέζης