Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Γενναιοδωρία


Παράδεισε, οι πύλες σου
για όλους είναι ανοιχτές
Κρύβεις μέσα σε λίγες λέξεις
την πιο γλυκιά μελαγχολία
Καταργείς τους στενούς ορίζοντες της γνώσης
Ανεβάζεις τη ζωή στις κορυφές του πεπρωμένου της...


Για ν' ατενίζει από κει
όλες τις συγκινήσεις
Που συνθέτει η ψυχή
με των στιγμών τα χρώματα

Τραγουδισμένη αλήθεια
κρατήθηκες έξω απ' το χρόνο
Για να μην μάθουν οι αιώνες
τα μεγάλα μυστικά σου

Δεν λύγισες από το βάρος της αμφιβολίας
που σηκώνεις
Ανήσυχη γαλήνη της ψυχής

Βγαίνεις μέσα απ' το θάνατο
στην πίστη να παρασταθείς
Όταν την απειλούν του στοχασμού οι φλόγες

Σε τυλίγει της υπέρβασης το σκοτάδι
Για να μην σε βλέπει η χαρά
αλλά μόνο να σε φαντάζεται
Είσαι φίλη της φθοράς
κι ας δείχνεις πως την εχθρεύεσαι

Υποκλίνομαι μπροστά σου κι οι υπερβολές
γιατί, αν κι είσαι η πιο μεγάλη απ' αυτές
Τη λογική να πείθεις κατορθώνεις
πως το μέτρο ποτέ δεν ξεπέρασες












Κάρολος Μεσσηνέζης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου