Του Γιώργου Κράλογλου
Στο μεγαλειώδες «Περιμένοντας τους βαρβάρους» ο Καβάφης αναρωτιόταν (έχοντας βέβαια άλλα στο νου του) «…Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…». Παρόμοιο δεν είναι το ερώτημα (στην ιδιόμορφη ελληνική οικονομική πραγματικότητα που ζούμε) τι θα γένουμε… χωρίς τους μετανάστες που ενώ φεύγουν μπουλούκια εμείς ούτε που προκάναμε και να σκεφτούμε αν μας αρέσει να πάρουμε τις δουλειές τους;...
Την διετία 2011-2012 έφυγαν από την Ελλάδα 165.000 οικονομικοί μετανάστες ενώ ψαχνόμαστε για το νούμερο του 2013 που εκτιμάται (ανεπισήμως) σε 75.000.
Έχει σημασία ότι πρόκειται κυρίως για (τους διπλανούς μας) Αλβανούς απασχολούμενους (ειδικά) σε καλλιέργειες και στην οικοδομή.
Την ίδια όμως διετία προσφέρθηκαν αντίστοιχες δουλειές σε 50.000 Έλληνες άνεργους και δεν τις δέχθηκαν.
Είναι δε σημαντικό ότι δεν τις δέχονται ούτε σήμερα. Και ούτε προκύπτει στοιχείο (εκτός από κάποιες ενδείξεις που θα αναφέρουμε στο τέλος) ότι θα τις δεχθούν.
Ας δούμε την αντίθεση αυτή χωρίς ανάλυση, αλλά μόνο από τα νούμερα που καταγράφηκαν σε αναρτήσεις του Capital (δημοσιεύματα και των εφημερίδων «Κεφάλαιο» και «Καθημερινή»).
Μέσα σε μόλις ένα χρόνο, οι υπήκοοι χωρών εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης που ζουν στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 164.959 άτομα.
Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, ήταν 817.860 το 2011 και περιορίστηκαν σε 650.825 άτομα το 2012.
Το μεγαλύτερο κύμα φυγής πηγάζει από τους πολίτες αλβανικής καταγωγής.
Με βάση την κατάταξη που ακολουθεί η ΕΛΣΤΑΤ, στο γκρουπ των χωρών (όπου συμπεριλαμβάνεται και η Αλβανία), ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 133.787 άτομα μέσα σε μόλις ένα χρόνο (2011-2012).
Το κύμα φυγής εκτιμάται ότι συνεχίστηκε και το 2013 χωρίς να υπάρχουν νεότερα διαθέσιμα στοιχεία.
Όμως οι αλλοδαποί που εμφανίζονται στις αναλυτικές περιοδικές δηλώσεις του ΙΚΑ περιορίστηκαν τον Δεκέμβριο του 2013 σε 159.676 άτομα (99.826 άνδρες και 59.850 γυναίκες).
Τον Δεκέμβριο του 2009 ήταν 237.470 άτομα (160.901 άνδρες και 76.569 γυναίκες). Δηλαδή, μέσα στην 4ετία χάθηκαν 77.794 θέσεις μισθωτής εργασίας.
Και ενώ η ΕΛΣΤΑΤ και το ΙΚΑ μας λένε αυτά για τους αλλοδαπούς, για τους Έλληνες ιθαγενείς μας πληροφορούν, ταυτόχρονα, ότι το 4% των ανέργων απέρριψε κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 2014 κάποια επαγγελματική πρόταση.
Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε 53.680 άτομα, εκ των οποίων οι 14.869 αρνήθηκαν να εργαστούν γιατί δεν εξυπηρετούσε ο τόπος της εργασίας που τους προσφέρθηκε (27,7%). Γιατί δεν ήταν ικανοποιητικές οι αποδοχές (25,6%). Και γιατί δεν εξυπηρετούσε το ωράριο (23,4%).
Ασφαλώς και έχουμε χίλια δυο να πούμε για τους οικονομικούς μετανάστες (αν θέλουμε να ανοίξουμε το στόμα μας και αν φρεσκάρουμε την μνήμη μας από το 1990 και μετά).
Να θυμηθούμε ιστορίες τρέλας με πολιτικά και εθνικά παιχνίδια.
Έχουμε ιστορίες φρίκης με τραγικούς φόνους, ληστείες και τρομοκρατία ακόμη.
Έχουμε ατέλειωτες ιστορίες εκβιασμών, ληστειών και πορνείας.
Ενώ φτιάξαμε μέχρι και σελίδα στην νεώτερη πολιτική ιστορία του τόπου με τους μετανάστες που στήριξαν ( χωρίς να το επιδιώξουν) πτέρυγες της πολύχρωμης αριστεράς, αλλά και κάποια ποδάρια του νεοναζισμού στην Ελλάδα.
Ας αφήσουμε όμως τις σκέψεις αυτές (μαζί με τα υπέρ και τα κατά) για το μέλλον και μέχρι να καταλαγιάσει η υπόθεση των οικονομικών μεταναστών. Για τότε που θα ξεκαθαρίσει ο αριθμός των μονίμων και νόμιμων κατοίκων στην Ελλάδα.
Και ιδίως για όταν ενταχθούν (όσοι ενταχθούν) οριστικά στην κοινωνία και στην οικονομία του τόπου.
Για τώρα ας μην ξεχνάμε ότι το υπόλοιπο των καταθέσεων που έχουν αποταμιεύσει στις ελληνικές τράπεζες οι κάτοικοι χωρών εκτός Ζώνης Ευρώ μειώθηκε κατά 30 δισ. ευρώ το διάστημα Ιουνίου 2010 - Ιουνίου 2014. Η δε εκροή δεν έχει σταματήσει, καθώς μόνο το τελευταίο 12μηνο (Ιούνιος 2013 - Ιούνιος 2014) αποσύρθηκαν περίπου 3,5 δισ.
Τι έχουμε λοιπόν προς ώρας;
Ότι οι μετανάστες (Αλβανοί, Βούλγαροι, Σέρβοι από δίπλα) ήλθαν τα πήραν… (που λέει και ο λαός) και μας αφήνουν γεια μαζί με τους Πακιστανούς, τους Ιρακινούς, τους Ινδούς και τους Αφρικανούς (του παραεμπορίου) που δεν φεύγουν εύκολα γιατί που θα βρουν καλύτερα έστω και με την κρίση.
Οι δουλειές όμως αυτών που έφυγαν ενώ μένουν κενές εδώ και δύο χρόνια δεν συμπληρώνονται (καλώς ή κακώς) από τους άνεργους της χώρας.
Προκύπτει έτσι τεράστιο κενό εργασίας (σε σημαντικούς τομείς) σε μια χώρα με βεβαιωμένους 1.500.000 ανέργους. Τι γίνεται αν το κενό πάρει διαστάσεις; Μήπως είναι καθησυχαστική η απάντηση (με την μορφή ενδείξεων) ότι το ποσοστό των Ελλήνων ανέργων που αρνούνται κάποια επαγγελματική πρόταση φθίνει διαχρονικά αφού το 2010 ανερχόταν στο 8,9%, το 2011 έπεσε στο 6,8%, το 2012 στο 5,7%, το 2013 στο 4,3%, και το 2014 στο 4%;
Πηγή:www.capital.gr 18 – 8 – 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου