Ανάρρωση

Ήρθαν οι μαύρες αναμνήσεις
και κατεδάφισαν τη χαρά
Αφήνοντας όμως άθικτες
τις προσδοκίες
Που μια κρυφή ιδέα
τις προστατεύει

Λίγο χρειάστηκε η χαμένη νιότη
μέσα μας να τραγουδήσει...

Για να διώξει απ' την ψυχή
τη μοναξιά

Απέδρασαν οι ενοχές
απ' τη φυλακή που ο νους τις είχε ρίξει
Κι επιτέθηκαν στην υπόσταση
Αλλά δεν μπόρεσαν
να τη χτυπήσουν
Γιατί τις πάλεψε
με την ανίκητη δύναμη που η λύπη της χάρισε

Δεν μας λύγισαν οι συμφορές
Που μας βρήκαν μέσα
στο καταφύγιό μας
Δεν χρειάστηκαν τα δάκρυά μας οι συγκινήσεις
που δεν τις περιφρονήσαμε
Υποκλίθηκε ο χρόνος
στου ενθουσιασμού το μεγαλείο

Που με τρόπο μαγικό εξαφάνισε
απ' τη σκέψη τους εφιάλτες του μέλλοντος
Και μας έφερε έξω
απ' τα όριά μας...

Κάρολος Μεσσηνέζης